Feliz año nuevo!

Muy buenas noches!
Gelukkig nieuwjaar allemaal. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik heb de beste jaarwisseling van mijn leven gehad. Hoewel ik natuurlijk bij mijn familie en vrienden was, heb ik me goed vermaakt hier. Ik ben met Julie, een Amerikaanse vriendin, naar Playa del Coco geweest. Dit is een nogal Amerikaans kustplaatsje aan de Pacific. Omdat ik al gehoord had dat iedereen naar de kust vertrekt rond Oud en Nieuw, dacht ik dat het wel slim zou zijn om iets te reserveren. Julia had een leuk hostel gevonden, en ze hadden gelukkig nog plaats voor twee personen. Ook aangegeven dat we er pas laat in de avond zouden zijn, want ik moest eerst nog werken. Eenmaal aangekomen waren we zo gaar als maar kon, wat wil je ook na een busreis van bijna 5,5 uur. Zoeken naar het hostel, na een half uur gevonden, alles donker, bellen, vrouw komt naar buiten. Blablabla, mijn man heeft de kamer net verhuurd, we hebben alleen nog een eenpersoonskamer. KUT. We hebben gekeken in de kamer en het was gewoon een eenpersoonsbed. Gezien het feit dat het rond de 30 graden was, leek het me niet geheel aangenaam om lepeltje lepeltje te liggen met een Amerikaanse. Toch voor de zekerheid gevraagd of ze hem vast wilde houden voor als we echt niets konden vinden. Wij verder gaan zoeken, maar alles was natuurlijk vol. Tijdens het zoeken hebben we een Amerikaans stel ontmoet die vroegen wat we aan het doen waren en of ze konden helpen. We zijn bij ze gaan zitten en kregen direct Rum en cola aangeboden, we hadden het nodig vonden ze. Dus we hebben zo'n drie uur bij hen gezeten, rum gedronken en gepraat. Alleen hiermee was het probleem niet opgelost. Dus wij nog een keer bij hostels en hotels gevraagd, maar alles was vol. De vrouw van ons oorspronkelijke onderkomen wilde ons een eenpersoonkamer geven maar ons voor twee personen laten betalen. Ik vind $40 voor een kleffe nacht toch net iets teveel. Dus wij terug naar het stel, die ons direct hun vloer hadden aangeboden. Tja, als er niets anders op zit dan moet dit maar. Gelukkig kwam er een medewerker van het hostel met de mededeling dat hij bij zijn vriendin ging slapen. Wij konden zijn kamer voor deze nacht wel gebruiken. Yiiiiiiiiippie! Heeeerlijk geslapen, haha. Tweede nacht was natuurlijk een hel, dat was van de 31e op de de 1e. Het was zaterdag enorm druk in het kleine plaatsje, dus we schatte de kans klein in dat we een onderkomen zouden hebben die nacht. We zijn die dag maar gewoon naar het strand gegaan, hebben wat gegeten, veel gedronken en zijn vervolgens terug gegaan naar het hostel om daar met een vriend, het stel en de buurman Oud en Nieuw te vieren. Rond een uur of elf zijn we naar de 'grote' straat gegaan om af te tellen naar 2012. Jeumig, waar al die mensen vandaan kwamen weet ik niet, maar het was gruwelijk druk. Na een helse wandeling, moest ik natuurlijk plassen. Kon ik weet terug in die mensenmassa, op zoek naar een wc. Na een half uur gelukt, toen een kwartier door een bier gooiende mensenmassa gelopen en afgeteld. Er was niet zoveel vuurwerk als ik had gedacht, maar het bier was volop aanwezig. Waar we die nacht zouden slapen wisten we niet, boeide ons ook eigenlijk niet. De hoteleigenaar had aangepapt met Julia, en die zei dat we wel in zijn keuken konden slapen. Dus alsnog op de vloer geslapen, heerlijk comfortabel en eens totaal iets anders. Goed voor de afwisseling. Het Amerikaanse stel zou vroeg in de ochten (6am) vertrekken, en we hadden direct gevraagd of wij die kamer mochten betrekken. Vanaf een uur of zeven heeft mijn rug dus alsnog wat rust gekregen, maar niet voor lang. Er was namelijk een aap die het nodig vond een boom, dichtbij mijn kamer te zoeken en te brullen voor een half uur. Dag slaap! Welkom één januari, dag der brakheid. Die dag weinig gedaan, gezellig gezeten met vrienden, want die maak je heel snel hier. 's Avonds nog het dorp in geweest om iets te eten en te drinken maar de man met de hamer kwam al rond elf uur. Vroeg naar bed dus.

De dag erna was het helaas alweer over, weer vijfenhalf uur in de bus naar San José.
Hoewel het weekend vol zat met rotdingen (kamer verkocht en slapen op de grond) is dit mijn beste jaarwisseling ooit geweest. De mensen die we ontmoet hebben waren oprecht aardig en hebben veel toegevoegd aan mijn avontuur in Costa Rica. Julia, een gekke Amerikaanse, heeft me goed laten lachen en dat heeft zeker geholpen aan het feit dat ik geen negatieve gedachte heb gehad dit weekend. De mensen die mij kennen, als iets niet gaat zoals gepland kan ik redelijk uit mijn slof schieten. Costa Rica has made some changes.

Nu ik er zo over nadenk, ben ik in een hele hoop opzichten verandert, positief. Ik heb misschien een hoop ingeleverd, maar ook zeker een hoop terug gekregen. Het is tot nu toe een geweldig avontuur geweest die ik voor geen goud had willen missen. En hoewel ik iedereen heel erg mis en ik graag naar huis wil om iedereen weer te zien, wil ik Costa Rica toch niet verlaten. Het leven hier is veel relaxter en de mensen hier veel socialer. In Nederland wil de helft van de personen je niet eens helpen als je de weg vraagt. Helaas is het over 3 weken al zover, dan ben ik morgen rond deze tijd alweer thuis na 5 maanden Costa Rica. Dan zit mijn avontuur er weer op en begin ik aan mijn China avontuur (ook heel leuk natuurlijk!!) Één ding is dus zeker, ik ga zeker terug naar Costa Rica.

Pura Vida en tot over 3 weken!